Dames, heren, jongens en meisjes, het is weer zover; tijd dat Peter Capaldi vaarwel zegt aan de personage van The Doctor. Voor drie seizoenen mocht hij de rol vertolken, maar nu is het eindelijk tijd om de fakkel door te geven. En niet aan zomaar iemand; Jodie Whittaker wordt de allereerste vrouwelijke Doctor. Dus, hoe is de aflevering Doctor Who: Twice Upon A Time gegaan?
Wat een serie zoals Doctor Who zo uitzonderlijk maakt, is het feit dat de hoofdpersonage door andere acteurs vertolkt wordt een integraal onderdeel is van de algehele plot; ‘regeneration’ heet zoiets. Dit betekent dat wij zo naderhand door twaalf verschillende interpretaties van de personage heen zijn gegaan, allemaal met hun eigen karakter, motto’s, mode en natuurlijk, gezicht. Het is daarom een enorme grote deal wanneer de personage van acteur verandert. Maar dat is niet het enige wat deze kerstspecial zo bijzonder maakt; het schrijvende team gooit ook het roer om.
De aflevering Doctor Who: Twice Upon A Time begint waar het vorige seizoen was geëindigd: de twaalfde Doctor weigert te regeneren, reist naar de Zuidpool en komt daar toevallig de allereerste versie van zichzelf tegen; de originele Doctor. Toevallig had de eerste dokter ook koude voeten gekregen toen het zijn tijd werd, alleen kan de twaalfde Doctor daar zich niks meer van herinneren. De aflevering heeft ook haar eigen integraal verhaal; een Britse soldaat uit de eerste wereldoorlog (dat uiteindelijk een connectie heeft met oudere personages uit de serie) wordt uit zijn eigen tijd ‘geplukt’, terwijl de tijd in het algemeen lijkt stil te staan. Uiteraard moeten de twee Doctors samenwerken om erachter te komen wat er aan de hand is.
Peter’s ‘companion’ Bill Pots van de 10e seizoen komt ook voor deze special tijdelijk terug als een ‘herinnering simulatie’ (ik weet het, heel erg out of the box), een wezen dat bestaat uit herinneringen van mensen die zijn overleden. Eerst denken de Doctors dat het hier om kwade wezens gaat, maar uiteindelijk blijken ze goedaardig te zijn en was het feit dat de tijd stilstond een foutje (oké?). De Britse soldaat wordt in zijn eigen tijd teruggezet, nét voordat hij dood wordt geschoten door een Duitse soldaat, maar aangezien het om een kerstspecial draait moet deze aflevering toch met een positieve boodschap eindigen; de Engelsen en Duitsers beginnen kerstliederen te zingen en leggen tijdelijk hun wapens neer.
Misschien is het wel goed dat Steven Moffat (hoofdschrijver van Doctor Who) weggaat, want zijn ideeën lijken een beetje op te raken. Veel van de kritiek op de twaalfde Doctor van Peter Capaldi stamt af van de verhaallijnen waar hij mee moest werken. De acteur en personage die hij creëerde waren uitmuntend, de verhalen niet zo zeer. Nu kan Doctor Who weer helemaal opnieuw beginnen, met een nieuwe schrijver, muziek componist en uiteraard, een nieuwe Doctor.
De omvattende boodschap van deze aflevering draait vooral om angst om dood te gaan en tegelijkertijd de angst voor verandering. The Doctor vraagt zich meermaals af of hij wel verder wil blijven leven; heeft hij niet genoeg gedaan? Want wat hij ook doet, het universum blijft altijd in gevaar. Is nog een keer regeneren het wel waard? Voor hem is regeneration net de dood; hij verliest een aspect van zichzelf en wordt weer een nieuwe persoon. Zijn herinneringen en gedachtes zijn hetzelfde; maar alles is toch anders.
Het laatste moment van de special was natuurlijk de ‘regeneration’. The Doctor krijgt met hulp van Bill zijn herinneringen van zijn oude ‘companion’ Clara terug. Daarna zegt hij een geëmotioneerd vaarwel naar de kijkers. Ga ik Peter Capaldi missen? Absoluut. Hij was, zoals wij ‘whovians’ zeggen, mijn allereerste Doctor. Ik begon in 2013 Doctor Who te volgen, net toen 11e Doctor Matt Smith de fakkel overhandigde aan Peter. Hij was de Doctor die mij verliefd op de serie had gemaakt. Ik pinkte uiteraard een traantje weg tijdens zijn slotspeech – laugh hard, run fast, be kind – en keek met een combinatie van droefheid en spanning toe hoe The Doctor oranje vonken uit zijn lichaam liet spatten en zijn gezicht stapvoets metamorfoseert naar de verjongende gezicht van Jodie Whittaker.
De eerste woorden van een nieuwe Doctor worden vaak als ‘doorkijkluik’ gezien naar de soort toon de nieuwe Doctor en de series gaat geven; Jodie’s Doctor exclameert na het zien van haar eigen gezicht de woorden ‘Ah, Brilliant’, om vervolgens op een knop te drukken en gewelddadig uit de TARDIS gerukt te worden.
Het is onnodig aan te wijzen dat de 11e series blijkbaar een explosief begin gaat hebben met het feit dat de 13e Doctor vanuit de ruimte naar een planeet valt. Wat de 11e serie precies gaat worden is moeilijk te zeggen; een nieuwe Doctor en schrijfteam kunnen de hele serie omzetten naar hun eigen hand, iets wat Moffat ook deed toen hij als hoofdschrijver werd aangesteld in het begin van Matt Smiths Doctor. Sommige mensen haten het feit dat de nieuwe dokter vrouwelijk is (waarom?) en zijn bang dat het de serie zal ruïneren. Ik zeg geef het een kans en we zullen hoogstwaarschijnlijk verliefd worden op deze Doctor, zoals we verliefd zijn geworden op alle anderen die voor haar kwamen.
Geschreven door: Lola Cooper
Beeld:
© Alles over Series
